การ อกตัญญูคน ไม่เคยทำให้ใครก้าวหน้า

[Prichas]

ผู้ที่เข้ามาหาคุณนั้น มีหลายแบบ เราควรรู้จักแยกให้ออก

บ้างก็ความเป็นจริง บ้างก็แค่ละคร ให้มองน่าสงส าร

บางเวลาคุณยื่นมือเข้าไปช่วย แทนที่จะได้รับสิ่งที่ดีคืนมา แปลงเป็นความซ ว ย

แต่คุณเชื่อเหอะ ถ้าเกิดเขาไม่รู้พระคุณ ทำอะไรก็ไม่ขึ้น ไม่รุ่งโรจน์หรอก

ชีวิตเหมือนจะดีแต่ก็ไม่ ดี เสมือนจะราบรื่นแม้กระนั้นก็ไม่ราบรื่น


ล้ ม ลุกล้มลุกคลุกคลานอยู่ที่เดิม ท้ายที่สุดก็พั ง หมดท่า

โดยที่คุณไม่ต้องทำอะไร ทำสิ่งใด ไม่ต้องทวงบุญคุณ

ดีที่สุดเป็น เลิกคบ ออกไปให้ไกลจากชีวิตเขา

มนุษย์เราจะอยู่คนเดียวตามลำพั ง ไม่ได้ จำต้องพึ่งพาอาศัยกัน

อีกทั้งในด้านพลังกาย กำลังความนึกคิด แล้วก็อื่นๆ

ถ้าเกิดได้รับเลี้ยงดูจากคนใดกัน ก็เรียกผู้นั้นว่า ผู้มีพระคุณหรือผู้มีบุญคุณ

ผู้ใดกันแน่ช่วยเหลือให้ชุบเลี้ยงแก่พวกเรา ก็ไม่ควรจะลืมพระคุณของคนนั้น


ผู้ไม่ลืมเลือนชุบเลี้ยงที่คนอื่นมีแก่ตน ย่อมเป็นผู้เจริญด้วย ลาภขั้นสรเสริญ ไมตรี


แต่ใครไม่รู้บุญคุณของผู้อื่น หรือดูถูกดูแคลนพระคุณของผู้มีอุปถัมภ์ของตนเอง

ผู้นั้นจะเป็นผู้ ต่ำ ต้ อ ย ทำความดีไม่ขึ้น เป็นคน อ า ภั พ

แม้จะพย าย ามขวนขวายยังไง ก็มักจะ ล้ ม เ ห ล ว หมดท่าดังเดิม

การดูถูกเหยียดหยามพระคุณของผู้มีบุญคุณณ เขาเรียกว่า การ เ น รคุณ

การ เ น ร คุณเป็นตัว ก า ล กิ ณี จะรอดึงให้คนเ น ร ลุกในต ก ต่ำ

ไม่มีจังหวะ ที่จะเป็นสุขได้ในชีวิตได้เลย

เนื่องจากว่าไม่มีความกตัญญูกตเวที ไม่มีความเป็นผู้รู้คุณคน

ควรคิดให้ได้เถอะ เมื่อคิดได้แล้ว แปลงนิสัยตนเอง ได้ชดเชยตามสมควรแล้ว

ชีวิตก็จะเบาๆดียิ่งขึ้นเรื่อยตามต้นเหตุต่างๆที่ต้องเป็น

กตัญญูรู้คุณคนแล้วทดแทน นี่แหละ เครื่องหมายของคนดี
บุญคุณ
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13590/