วิธีอยู่กับตนเอง อ่านแล้วดีเลิศๆ

[Prichas]

หลักของการใช้ชีวิต ในชีวิตของผู้คน ที่มีความสุชได้ ลำดับแรกพวกเราต้องสร้างรากฐาน ของการมีสุขภาพ

ที่ดีไว้ก่อนอาจกล่าวได้ว่า เมื่อสุขภาพร่ า งกายของพวกเรานั้น แข็งแรงอารมณ์ย่อมผ่องใส ทำให้พวกเรามองโลกในแง่ดี


การที่ร่างกายแข็งแรง จะทำให้พวกเรามีพละ กำลังทำอะไร ก็ได้หลายอย่ าง ในสิ่งที่เราอยากทำ


ค่ะพวกเราจำเป็นต้องรู้จักที่จะรักตนเอง อยู่ตามลำพังคนเดียวใหเ้เป็นสุข เพราะหากวันใดวันหนึ่ง

ที่คนข้างมิได้ใส่ใจ คุณดังเดิม ไม่ได้อยากที่จะเดินทางไปด้วยกันกับคุณ

ไม่ต้องเสียใจไปเพราะต่างฝ่ายต่างเลือกทางเท้าเป็นของตนเองกันทั้งนั้น ชีวิตของคนเราแตกต่าง

ไม่มีผู้ใดที่จะสามารถเดินข้างเคียงคุณ ไปสุดจุดหมายปลายทาง อย่ าให้คนนึงเปลี่ยนเป็นทั้งหมดของชีวิตคุณความซาบซึ้ง

ที่มีชดเชยความสัมพันธ์ไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนเป็นคนแปลกหน้า

คนเราทุกคนจำต้องศึกษาที่จะยิ้ม แม้ว่าในใจของเราจะเจ็บ ไหนก็ตามมนุษย์ทุกคน


ล้วนมีความเห็นแก่ตัวอยู่กับตัวเอง อย่ าไปมุ่งหวังว่าผู้ใดกัน เขาจะดีกับตัวคุณไปจนกระทั่งตลอด


ตัวคุณเองจำเป็นจะฝึกยิ้มบ่อย และก็ทิ้งสิ่งที่ทำให้คุณปราศจากความสุขการ

อยู่ร่วมกันกับคนอื่นๆในสังคมนั้น เราอาจจะมีบ้างที่ต้องกระทบกระทั่งกับคนอื่นอยู่บ้าง

ถือได้ว่าเป็นเรื่องปกติ แต่พวกเราควรต้องรู้จักดูใจตัวเอง เพื่อไม่ให้การกระทบกระทั่งกัน

นั้นนำมาพร้อมความโกรธเคือง เ ก ลี ย ด กัน ใครกันแน่อื่นบางทีก็อาจจะไม่สบอารมณ์พวกเรา โกรธเ ก ลี ย ด เราได้

แม้กระนั้นพวกเราต้องหยุดสติเตือนใจตนเอง อย่ าโกรธ ด่าว่าคนไหนกันก็เพียงพอ อย่ าเลือกคบคนเพียงใบหน้าคนดูดี

ไม่ใช่ว่าจิตใจจะดี ไม่ใช่ว่าจะนิ สั ยดีเสมือนรูปร่ า งเค้าหน้า คนสมัยปัจจุบันนี้ถูกใจมองดูกัน

ด้านนอก เราจะต้องรู้จักมองให้ลึกถึงจิตใจที่จริงจริง ว่าจริงแล้วเขาเป็นคนอย่ างไร

ไม่มีอะไรอย่างเดิม จงรู้เรื่องธรรมชาติของมนุษย์ และก็โลกของพวกเรา ทุกสิ่งทุกอย่างทุกอย่ างล้วนเปลี่ยนไปในตลอดเวลา

ทุกนาที ตามระยะเวลา อย่ าเอากรรมวิธีเก่า มาแก้ปัญหาใหม่แน่นอน

คนสองแฟนกันอาจจะไม่ได้อยู่ร่วมกันตลอดระยะเวลา อย่ าเอาแต่ร้องไห้

อย่ ามัวแต่เรียกร้อง ชีวิตของคนเรา จะต้องเดินต่อไป ข้างหน้าด้วยตัวของพวกเราเองกำแน่นมากเท่าไรก็สูญเสียมากมาย

ลองให้ท่านนั้นคิดดูนะว่ายิ่งคุณกำแน่นทรายก็จะหล่นออกมาจากมือมากมาย เหมือนกับคนที่เรากำแน่นเท่าไหร่นั้น

เขาก็จะพย าย ามที่จะออกจากพวกเราไป เพราะเหตุว่าความอึดใจควรถนอมน้ำใจต่อกันจะดีกว่าค่ะ เมื่อใดที่คุณรู้สึกท้อใจอย ากร้องไห้ ก็ร้อง

ออกมา แม้กระนั้นเมื่อร้องจนถึงพอใจแล้ว ก็จำต้องลุกขึ้นเดินขึ้นใหม่อิกครั้งในวันข้างหน้าอย่ าท้อ ยุคนี้จำต้องสตรองให้ถึงที่สุดค่ะ สู้ไปพร้อมกัน

ท้ายที่สุดผู้ที่เป็นห่วงพวกเราเยอะที่สุดไม่ว่าพวกเรานั้นจะทุกข์จะสุข พวกเราผู้นี้จะอยู่ข้างคุณเสมอก็อาจจะไม่ใช่ผู้ใดเลย

บิดามารดาของเรานั้นเองจ้ะ พ่อแล้วก็แม่คือผู้ที่หวังดีต่อคุณมากที่สุดอย่ าระลึกถึงท่านทั้งคู่เฉพาะ ในตอนที่ไม่มีเงิน ในสายตาของบิดามารดา

ตัวคุณเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา ถ้าเกิดจะทำอะไรลงไปนั้น ให้ย้อนนึกถึงพวกท่าน

ให้ดีซะก่อนที่จะลงมือทำลงไป เพราะผู้ที่จะเศร้าใจมากที่สุดนั้นก็ต้องเป็นท่านทั้งคู่อย่ างแน่นอนค่ะ
การใช้ชีวิต
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13241/